«Αυτός!…
Η σκέψη που της δίνει και της στερεί τα πάντα…»
Πως μπορείς να καταλάβεις ότι είναι ο ένας και μοναδικός;
Πως μπορείς να του δοθείς;
Πως μπορείς να τον πιστέψεις και να τον εμπιστευτείς;
Με το πέρασμα του χρόνου, γνωρίζοντας ανθρώπους, αποκτώντας εμπειρία καταλαβαίνεις το ψέμα… Το ψέμα! Μαθαίνεις να το αντιμετωπίζεις και να το αποφεύγεις…
Μα και γνωρίζοντας ότι αυτός που έχεις απέναντί σου είναι ειλικρινής, πως μπορείς να τον εμπιστευτείς;
Εμπιστοσύνη…
Τι είναι;
Να ξέρεις ότι θα είναι πάντα ειλικρινής απέναντί σου;
Να μην αμφιβάλεις ποτέ ότι θα σου είναι πιστός, όπια ωραία γυναίκα κι αν προσπαθήσει να τον σαγηνέψει;
Να σε αγαπάει, να σε θεωρεί ποθητή όσα χρόνια κι αν περάσουν;
Να νιώθεις ότι ό,τι κι αν συμβεί θα μπορέσει να ταΐσει τα παιδιά σου, να τα σπουδάσει, να πληρώσει τον λογαριασμό της ΔΕΗ;… ή και να σου πάρει μια καινούρια τσάντα;
Να σε εμπιστεύεται τυφλά, δίνοντάς σου δύναμη;
Ή να τον εμπιστεύεσαι εσύ τυφλά, γνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε απόφαση, πράξη του, ενέργειά του θα είναι σωστή;
Σωστή;…
Ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος;
Είναι αυτό που θεωρεί ο περισσότερος κόσμος;
Αυτό που πιστεύουμε ότι είναι καλό για μας;
Μήπως αυτό που μας διδάσκει η θρησκεία, όπια κι αν είναι αυτή;
Για τον περισσότερο κόσμο το σωστό είναι αυτό που ωφελεί τους ίδιους, αγνοώντας τις συνέπειες που αυτό έχει στους συνανθρώπους τους… Άνθρωποι(;)…
Για τις μητέρες το σωστό είναι αυτό που είναι καλό για τα παιδιά της… Τα παιδιά είναι πάνω απ’ όλα!.. είτε είναι εγκληματίες… είτε απλοί τεμπέληδες… Το μητρικό ένστικτο τις αθωώνει ότι και να κάνουν… όχι πως σε κάποιες δεν υπάρχει καν…
Όπιο κι αν είναι αυτό που θεωρούμε εμείς σωστό πότε το σωστό ενός άλλου ανθρώπου γίνεται και για μας σωστό;
Όταν μας το επιβάλλει;
Όταν, τυφλωμένες από τον αδίστακτο έρωτα, η κάθε του λέξη γίνεται νόμος και διαταγή;
Ή όταν, απλά, το σωστό το δικό μας τυχαίνει να συμπίπτει με το σωστό το δικό του;…
Το σωστό το δικό μας συμπίπτει με το σωστό το δικό του!;
Μήπως ψάχνουμε να βρούμε τον άνθρωπο που να μας μοιάζει περισσότερο από τους άλλους;
Ψάχνουμε, εξονυχιστικά, να βρούμε ομοιότητες μεταξύ μας: κοινή μουσική, ζώδια, πολιτικές και θεολογικές πεποιθήσεις, χρώμα δέρματος, κινηματογράφος, αθλητική ομάδα, αγαπημένους ζωγράφους και χίλιες δυο άλλες λεπτομέρειες…
Γιατί;
Γιατί θέλουμε να μοιάζουμε με τον άνθρωπο που θα μοιραστούμε το βάρος της ζωής;
Μήπως έτσι νιώθουμε οικεία;
Μήπως τότε νιώθουμε σαν να ήμασταν πάντα μαζί;
Μήπως έτσι τον εμπιστευόμαστε;
Ναι. Αλλά…
Αλλά τι θα γίνει σε περίπτωση που βρούμε έναν ακριβώς ίδιο άνθρωπο μ’ εμάς;
(Πάντα θεωρητικά. Παίρνοντας σαν δεδομένο το γεγονός ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και μοναδικός.)
Θα έχει καμιά διαφορά όταν θα είμαστε μαζί του ή μόνες;
Τι θα έχουμε να συζητήσουμε όταν θα συμφωνούμε σε όλα; (η συζήτηση βασίζεται σε κοινές ή διαφορετικές απόψεις, όπου ο καθένας έχει να προσθέσει ή να τεκμηριώσει μία δική του γνώμη, ακούγοντας ή αποκρούοντας τα επιχειρήματα του άλλου. Όντας ίδιοι δεν θα έχουμε να προσθέσουμε τίποτα. Παίρνοντας υπ όψιν ότι και οι δύο θα είναι όμοιοι και στις γνώσεις και στις εμπειρίες.)
Πως θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια λύση του προβλήματος, όταν όλα τα βλέπει με ίδια μάτια με τα δικά μας;
Πως θα μας ωφελούσε στο να εξελιχθούμε;
Τα σκεφτόμαστε αυτά;
Ακολουθούμε το ένστικτο;
Τα νιώθουμε;
Θέλουμε και λίγο να μοιάζει στον μπαμπά…
Όποιες δεν το θέλουν, ξεχνούν ότι είναι το πρότυπο του ανδρός που είχαν στις πρώτες εικόνες του κόσμου που αντιμετώπισαν μέσα από την οικογένειά τους και όσο κι αν αντιστέκονται σ΄ αυτό, ενστικτωδώς ψάχνουν να βρουν αυτό το πρότυπο και στον σύντροφό τους. Έτσι νιώθουν την οικειότητα…
Αλλά ποια κόρη δεν μοιάζει και λίγο στο αγαπημένο της μπαμπά;
«-Αυτή η μυρωδιά του τη τρέλαινε! Μύριζε ηλιοκαμένη γη, γαλακτερό, άσπρο ουρανό, άμμο, θάλασσα και δύναμη!… Λάτρευε την ευωδιά που αναδυόταν από το κορμί του…»
Μυρωδιά…
Παίζει κανέναν ρόλο;
Γιατί μια ερωτική σκηνή πρέπει να περιγράφει και τις οσμές;
Γιατί μας ελκύει τόσο η μυρωδιά συγκεκριμένου ανθρώπου;
Γιατί όταν δεν μας αρέσει η μυρωδιά ενός ανθρώπου δεν θα μας αρέσει ποτέ;
Κι αυτό είναι σίγουρο! Αποδεδειγμένο επιστημονικά, ότι αν δεν μας αρέσει – δεν θα την συνηθίσουμε ποτέ!
Δεν θα προβούμε σε μεγάλη, επιστημονική ανάλυση περί ορμονών, θερμωνών και γονιδίων γιατί αν θέλατε να διαβάσετε ένα επιστημονικό άρθρο, δεν θα ήσασταν σ΄ αυτήν την σελίδα.
Όπως είναι γνωστό με την βοήθεια των οσμών επικοινωνούν τα περισσότερα θηλαστικά την περίοδο του ζευγαρώματος και όχι μόνο. Εμείς σε τι διαφέρουμε από αυτά; Στην δυνατότητα χειρισμού ενός υπολογιστή;
Η οσμή περιέχει πληροφορίες για την υγεία, τα γονίδια και την συμβατότητα ενός οργανισμού με έναν άλλον. Αυτές τις πληροφορίες τις λαμβάνουμε ενστικτωδώς, τις επεξεργαζόμαστε υποσυνείδητα και αναλόγως μετά μας είναι ευχάριστες ή όχι.
Κι αν δεν μας αρέσει η οσμή ενός ανθρώπου, καλό θα ήταν να τον αποφύγουμε (δεν μιλάμε, φυσικά, για κολόνιες και αφρόλουτρα… Μιλάμε πάντα για την φυσική μυρωδιά του δέρματος).
Τι άλλο μπορεί να προσδιορίσει «έναν και μοναδικό» τον άνθρωπο που διαλέξαμε;
Το τελικό ναι και πως θα το πούμε;
Ίσος…
«Όταν το νιώθεις, το ξέρεις, το ζεις - το λες γνωρίζοντας ότι είναι και το σωστό. Όταν το σκέφτεσαι, καλύτερα να πεις όχι, γιατί αν το είχες μέσα σου το ναι θα το ήξερες αντί να το ψάχνεις…»
Ποια συμφωνεί μ’ αυτό;
Ποια δεν κυβερνάται από μικρές κρίσεις πανικού με τον φόβο του λάθους;
Ποιος άνθρωπος μπορεί να είναι σίγουρος για το μέλλον;
Κάποιοι ψάχνουν οιωνούς σε κάθε τους βήμα…
Κάποιοι ψάχνουν στα φλιτζάνια και στα χαρτιά…
Μήπως όμως και σ’ αυτό το δύσκολο πρόβλημα, το πρώτο πρόβλημα της κοινής τους ζωής, θα έπρεπε να το ψάχνουν μαζί;
Να το ψάχνουν μαζί και να βρίσκουν τους οιωνούς, τις απαντήσεις, και την δύναμη ο ένας μέσα στον άλλον;
Αυτό δεν θα πει ευτυχία;…
