Ζήλια

Μας επισκέπτεται συνοδεία με την μοναξιά και το αντικείμενο του πόθου μας μεταμορφώνεται στον ίδιο τον πόθο...

Ζήλια – μητέρα του μίσους και φθόνου...

Γεννιέται στο αντίκρισμα των συνόρων του βασίλειού μας

Με τον ερχομό της, φέρνει την δίψα για επέκταση της ιδιοκτησίας και κατάκτηση όσων δεν κλείνουν, ακόμα, στα χέρια μας

Ξεκλειδώνει τα μεγάλα, σκοτεινά για να φυλακίσει μέσα τους ότι πολύτιμο έχει αποχτηθεί

Υψώνει τείχους αδιαπέραστους, προφυλάσσοντας το βασίλειο από τα μάτια ξένα, πεινασμένα, σφραγίζοντας όλες τις εισόδους...

...αλλά και τις εξόδους...

...φυλακίζοντας μας μέσα στην ίδια μας την ζήλια....